Η αποτυχία της γερμανικής Ευρώπης

Του Αντώνη Κοκορίκου

Η πολιτική της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης έχει αποτύχει. Μια απλή σύγκριση με τα αποτελέσματα που πέτυχαν οι ΗΠΑ, επιβεβαιώνει την αποτυχία.

Και στις ΗΠΑ προστατεύθηκαν τα τραπεζικά συμφέροντα, και οι ανισότητες μεγάλωσαν, δηλαδή ο καπιταλισμός θριαμβεύει και δεν απειλείται από το κίνημα occury Wall Street ή από το κίνημα 1% vs 99%, αλλά τα ποσοστά ανεργίας είναι πολύ μικρότερα και ο κόσμος δεν υποφέρει, ζωές δεν καταστρέφονται και οι αυτοκτονίες από απελπισία δεν αυξάνονται. Γι αυτό και το σύστημα εξασφαλίζει μεγαλύτερη συναίνεση για να συνεχίσει. Η γερμανική Ευρώπη, απέτυχε ακόμα και με κριτήρια των υποστηρικτών του καπιταλισμού.

Στις ΗΠΑ το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας, το έχει η πολιτεία Ρόουντ Άϊλαντ με 8,7%. Στην Ευρώπη, ακόμα και μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία έχουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό. Η Ελλάδα με πληθυσμό 11 εκατομμυρίων ανθρώπων έχει δεκαπλάσιο πληθυσμό, 27% ανεργία, αλλά κανένα μέτρο για τη μείωσή της δεν έχει ληφθεί. (Υπολογίστε ότι χρειάζονται 40.000 ευρώ επενδύσεις για κάθε θέση εργασίας. Άρα χρειάζεται επενδυτικό πρόγραμμα 40 δισεκατομμυρίων ευρώ για να μειωθεί η ανεργία στην Ελλάδα στο 9%, δηλαδή στα επίπεδα πρό κρίσης.)

Ο Ντράγκι μπορεί να υποσχέθηκε ότι θα κάνει ότι χρειαστεί για να σώσει το ευρώ, το ευρώ από ότι φαίνεται σώθηκε, οι τράπεζες διασώθηκαν απορροφώντας τρισεκατομμύρια, αλλά οι άνθρωποι δεν περιλαμβάνονται στη διάσωση. Το πρόβλημα είναι το ευρώ, αλλά όχι επειδή είναι ενιαίο νόμισμα. Και στις ΗΠΑ έχουν ενιαίο νόμισμα. Αλλά λειτουργούν οι συνεχείς ροές πόρων ανάμεσα στις πολιτείες. Οι ομοσπονδιακοί φόροι στη Νέα Υόρκη, κατευθύνονται εξίσου σε όλες τις πολιτείες. Κι έτσι η Νέα Υόρκη μπορεί να πουλά τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ. Αλλά οι φόροι των Γερμανών, δεν πληρώνουν εξίσου τους μισθούς των δασκάλων ή των νοσοκομειακών στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, ενώ τα γερμανικά αυτοκίνητα και συσκευές πωλούνται σε όλον τον ευρωπαϊκό νότο. Οι γερμανικοί φόροι, σταματάνε στα σύνορα της Γερμανίας σύμφωνα με το σχέδιο που επιβάλλει ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ. Εκτός συνόρων συνεχίζεται μόνον ο γερμανικός έλεγχος εφαρμογής της λιτότητας, της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, η καταστροφή του κοινωνικού κράτους το οποίο ποτέ δεν έφτασε σε γερμανικά επίπεδα.

Όλες οι πολιτείες των ΗΠΑ έχουν κοινό νόμισμα, αλλά καμιά πολιτεία δεν έχει την ανεργία της Ελλάδας, ή της Ισπανίας ή της Ιταλίας. Δεν ευθύνεται  το κοινό νόμισμα για την αποτυχία της Ευρώπης, αλλά η γερμανική ηγεμονία και η απουσία μιάς δίκαιης ομοσπονδίας, η οποία θα εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, από την Κύπρο ως την Ιρλανδία και από την Πορτογαλία ως την Εσθονία.