Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 19, 2013



Ένα σημαντικό ζήτημα, είναι ασφαλώς η απονομή Δικαιοσύνης για το αποτρόπαιο έγκλημα της δολοφονίας ενός 34χρονου αντιφασίστα, από έναν υποστηρικτή της Χρυσής Αυγής. Υπάρχει το ερευνητικό μέρος από τις αστυνομικές αρχές και από την Δικαιοσύνη και στη συνέχεια υπάρχει η ανάγκη μίας δίκαιης δίκης και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Αναφέρομαι σε ενόχους και όχι στον φυσικό αυτουργό της δολοφονίας μόνον, γιατί είναι ολοφάνερο σε κάθε πολίτη και το κοινό περί δικαίου αίσθημα είναι σημαντική παράμετρος της απονομής Δικαιοσύνης, ότι το θύμα και ο θύτης δεν γνωρίζονταν, δεν είχαν προσωπικές διαφορές και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία καλλιεργήθηκε εδώ και χρόνια, οδήγησε στη διάπραξη εκατοντάδων άλλων εγκλημάτων μικρότερης σημασίας μέχρι που φτάσαμε σταδιακά και στο φόνο. Η κατάσταση αυτή μπορεί μόνο να χειροτερεύσει αν δεν αναληφθεί δράση από την κοινωνία. Μόνη της, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ας ελπίσουμε ότι το κίνητρο είναι ικανό να κινητοποιήσει όλους τους πολίτες και να καταλάβουν το λάθος που έκαναν. Γιατί όλοι έκαναν κάποιο μικρό ή μικρότερο λάθος.

Η καλλιέργεια του μίσους, για όσους είναι διαφορετικοί, είναι η βάση της μισαλλοδοξίας η οποία οδηγεί στο έγκλημα. Οι ηθικοί αυτουργοί είναι αυτοί που εκπαίδευσαν τον συγκεκριμένο δολοφόνο να μισεί όσους είναι διαφορετικοί. Είτε είναι κομμουνιστές κι αυτός είναι δεξιός, είτε είναι ξένοι κι αυτός είναι Έλληνας, είτε είναι ομοφυλόφιλοι ενώ αυτός είναι άνδρας κλπ. Σκοτώνουμε το διαφορετικό, ήταν το μήνυμα που έσπειραν και τώρα δρέπουμε τους καρπούς.

Επομένως αν ο κ. Δένδιας και ο πρωθυπουργός και όλη η κυβέρνηση των δύο κομμάτων και η αστυνομία και η Δικαιοσύνη θέλουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, πρέπει να εντοπίσουν όλα τα φυσικά πρόσωπα, που ειδοποίησαν τον δολοφόνο να έρθει να καθαρίσει. Αν ξετυλίξουν αντίστροφα το κουβάρι, θα βρουν όλα τα φυσικά πρόσωπα που τηλεφώνησαν με τη σειρά, από την καφετέρια, ως τον δολοφόνο και τι ακριβώς είπε ο καθένας και τι πρότεινε. Αυτή είναι δουλειά της αστυνομίας, να ανοίξει τα τηλεφωνικά αρχεία να δει τους διαλόγους και μετά να ανακρίνει αποτελεσματικά όλους τους εμπλεκόμενους και να τους πάρει καταθέσεις ως μάρτυρες και στη συνέχεια να τους απαγγείλει τις κατηγορίες που προκύπτουν από το νόμο.

Για τον καθένα από τους εμπλεκόμενους θα προκύψει διαφορετική ευθύνη, γιατί δεν έχω καμιά ένδειξη ότι κάποιος από αυτούς έδωσε εντολή ή παρότρυνε τους άλλους να σκοτώνουν. Πρέπει να διερευνηθεί κι αυτό ώστε να αποκλειστεί. Αν όμως έστω και ένας από αυτούς το ξεστόμισε, πάλι πρέπει να τιμωρηθεί. Θα βρεθούν λοιπόν καμιά δεκαριά άτομα τα οποία κατεχόμενα από μισαλλοδοξία σκέφτηκαν να δείρουν ή να κακοποιήσουν κάποιους που ήταν διαφορετικοί. Στη συνέχεια η έρευνα πρέπει να επεκταθεί με τον ίδιο τρόπο σε όσους τους περιβάλουν και έκαναν την ίδια δουλειά τα τελευταία 5 χρόνια και δεν έχουν παραγραφεί αυτά τα αδικήματα. Μια σοβαρά αστυνομική και δικαστική έρευνα θα αποκαλύψει όλα αυτά τα πρόσωπα και μέσα από εκατοντάδες καταθέσεις και ανακρίσεις θα προκύψει ένας μεγάλος κατάλογος ακροδεξιών που σχεδίαζαν και εκτελούσαν τέτοιες πράξεις μισαλλοδοξίας, έδερναν μαύρους, ή μετανάστες, ή αριστερούς ή διαφορετικούς τέλος πάντων. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι πράξεις τιμωρούνται με πολύ μικρές ποινές από το νόμο. Πρέπει να τιμωρηθούν για να καταλάβει όλη η κοινωνία αλλά και οι ίδιοι, ότι εκτός του ότι είναι απάνθρωπο και δεν είναι ηθικό, είναι και παράνομο να σχεδιάζεις πώς θα ασκήσεις βία οποιασδήποτε μορφής εναντίον άλλου ανθρώπου που πατάει σε ελληνικό έδαφος. Η βία είναι αποκλειστικό προνόμιο, είναι μονοπώλιο του κράτους, ασκείται από τα όργανά του και σύμφωνα με τους νόμους. Κανείς άλλος δεν δικαιούται να ασκεί βία ή αυτοδικία.

Το μεγαλύτερο βάρος όμως πέφτει στη Βουλή η οποία πρέπει να δει το θέμα πολιτικά και κοινωνικά. Μέσα από μια επιτροπή ανθρώπων που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και εξασφαλίζοντας όλη την τεχνική υποστήριξη που χρειάζεται, πρέπει να ερευνήσει την υπόθεση σε βάθος. Τι ήταν αυτό που οδήγησε στη δημιουργία της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, ώστε να θεραπευτεί το απόστημα. Ένα μόνο μέρος είναι η ποινική δίωξη για εγκλήματα που διέπραξαν οι αυτουργοί. Το σημαντικότερο μέρος είναι η πολιτική ευθύνη η οποία πρέπει να διαπιστωθεί και να προταθούν μέτρα. Εδώ μπορούν όλοι οι πολίτες να συνεισφέρουν.

Ένα σημαντικό μέρος της δράσης της Χρυσής Αυγής, είναι η δίωξη και η εκδίωξη των μεταναστών, η επιδίωξη να τους κάνουμε το βίο αβίωτο με κάθε νόμιμο και παράνομο μέσο. Η μίξη νόμιμων και παράνομων μέσων είναι αυτή που είναι περισσότερο επικίνδυνη, γιατί διαλύει τις διαχωριστικές γραμμές και μετατρέπει μια πολιτική οργάνωση σε εγκληματική οργάνωση. Και μια νεοναζιστική οργάνωση είναι και εγκληματική οργάνωση.

Το δεύτερο σημαντικό θέμα είναι η εθνικιστική δράση γιατί στην Ελλάδα, η λέξη εθνικιστής δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο όπως σε άλλες γλώσσες, αλλά λόγω της ιστορίας μας, την οποία αγνοούν οι περισσότεροι, ταυτίζεται με τη λέξη αντικομουνιστής. Όποιος χρησιμοποιεί τη λέξη εθνικιστής δημοσίως, την ταυτίζει με τη λέξη αντικομουνιστής και κουβαλάει όλη την ελληνική παράδοση από το 1930 ως σήμερα. Για δεκαετίες ο κομμουνιστής ήταν παράνομος και διωκόταν και ποινικά. Η εγκληματική δράση του κομμουνιστή ήταν αυτονόητη και η δίωξή του ήταν έργο της αστυνομίας, της Δικαιοσύνης και όλων των μηχανισμών καταστολής του κράτους, περιλαμβανομένων και των ιδεολογικών όπως το σχολείο, τα μέσα ενημέρωσης, η Βουλή κλπ και χρέος όλων των νομοταγών Ελλήνων πολιτών.

Αν δεν αποδεχθούμε την ιστορία μας και δεν την κατανοήσουμε αλλά μαζέψουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, θα το βρούμε πάλι μπροστά μας. Ότι παραλείψαμε να κάνουμε μετά το 1974 και μετά το 1981 όταν έκλεισε το βιβλίο του εμφύλιου πολέμου πρέπει να το κάνουμε τώρα που έχουμε μεγαλύτερη απόσταση και οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές έχουν πια πεθάνει από γερατειά.

Για δεκαετίες, από το 1930 ως το 1974, οι Έλληνες εκπαιδεύονταν στον αντικομουνισμό και στον εθνικισμό, έννοιες που έγιναν ταυτόσημες χωρίς να είναι ετυμολογικά και εννοιολογικά. Η μισαλλοδοξία του παρελθόντος όμως επιζεί μέσα στις λέξεις. Ένας πατριώτης, είτε δεξιός είτε αριστερός, αποφεύγει να αυτοπροσδιοριστεί ως εθνικιστής, ακόμα κι αν ονειρεύεται να κάνει λαμπρή την πατρίδα του εις βάρος γειτονικών λαών γιατί δεν θέλει να τον περνάνε για αντικομουνιστή, λέξη η οποία δεν προσδιορίζει αυτό που λέει, ότι δηλαδή είναι αντίθετος με την κομμουνιστή ιδεολογία, αλλά λόγω της ζωντανής παράδοσης, σημαίνει τον εγκληματία Έλληνα που με την παρότρυνση των ξένων πατρόνων και των ντόπιων συνεργατών του νομιμοποίησε τα βασανιστήρια, τις συλλήψεις, τις φυλακίσεις, τις εκτοπίσεις και την κακοποίηση κάθε κομμουνιστή και συνοδοιπόρου αυτών (εδώ περιλαμβάνονται και δεξιοί, φιλελεύθεροι και κεντρώοι πολίτες) για δεκαετίες. Έκαναν εγκλήματα κάθε είδους ακόμα και εναντίον της πατρίδας τους με το να σχεδιάζουν και να εγκαθιστούν δικτατορία καταλύοντας τη Δημοκρατία και οδηγώντας στον ακρωτηριασμό του ελληνικού κράτους, της πατρίδας μας, όπως έγινε με την Κύπρο το 1959 και το 1974.

Ο αντικομουνισμός έγινε παγκόσμια πολιτική μετά το 1930 για να εξυπηρετήσει τα παγκόσμια καπιταλιστικά συμφέροντα και όχι μόνον τα κρατικά συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Πάντως δεν εξυπηρετούσε τα ελληνικά κρατικά συμφέροντα αλλά η Ελλάδα υποχρεώθηκε να προσχωρήσει στον ακραίο αντικομουνισμό για να ευθυγραμμιστεί με την αμερικανική πολιτική και με τα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα με τη βία. Με τις ξένες οικονομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις και με τον απόλυτο έλεγχο της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας διαρκώς από το 1936 μέχρι σήμερα, με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα.

Αν δεν γνωρίσουμε και δεν συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας, θα το αναπαράγουμε μέσα από επιβιώσεις μίσους του ενός εναντίον του άλλου. Αυτά τα γεγονότα αποτελούν πλέον ιστορία και όχι εκτιμήσεις ή απόψεις της μιάς ή της άλλης παράταξης. Το θλιβερό είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατηγοριών της μιάς ή της άλλης παράταξης εναντίον της αντιπάλου είναι σωστό και βασίζεται σε γεγονότα. Αυτό πρέπει να αποδεχθούμε στη συντριπτική μας πλειοψηφία πλην κάποιων αμετανόητων. Για παράδειγμα είναι αλήθεια ότι αντί για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα η ελληνική πολιτική ηγεσία, βασιλιάς και κυβέρνηση το 1959 υπόγραψαν τη συμφωνία της Ζυρίχης για την Κύπρο, η οποία οδήγησε εκεί που όλοι γνωρίζουμε το 1974, πράγμα που επιδίωκαν οι Βρετανοί αποικιοκράτες και οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές διάδοχοί τους, από την αρχή. Αυτό είναι ιστορία. Είναι αλήθεια ότι το ΚΚΕ δυό φορές στην ιστορία του η τελευταία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου επεδίωκε την αυτονομία της Μακεδονίας, δηλαδή και της ελληνικής Μακεδονίας. Αυτά είναι ιστορία. Δεν είναι απόψεις.

Όπως και ο ναζισμός και τα αποτελέσματά του, το αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας και το ολοκαύτωμα των Εβραίων και άλλων μειονοτήτων, είναι ιστορία. Δεν είναι διαφορετικές απόψεις. Δεν είναι δυνατόν τα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας (και όλου του κόσμου) να αντιμετωπίζουν τους αρνητές του ολοκαυτώματος και τους υπερασπιστές του ναζισμού σαν να είναι κάποιοι πολίτες με διαφορετικές απόψεις. Δεν είναι δεοντολογικό και ηθικό και νόμιμο, να καλούν τον Μιχαλολιάκο να αρνηθεί το ολοκαύτωμα ή να υπερασπιστεί τον ναζισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό, τον φασισμό, στο πρόσωπο του Μεταξά, του Παπαδόπουλου, του Ιωαννίδη, ακόμα και του Χίτλερ. Δεν είναι αυτή μια διαφορετική άποψη, οπότε αν καλέσω σε μια εκπομπή έναν κομμουνιστή κι έναν νεοναζιστή, θα κάνω μια εκπομπή «αντικειμενική» γιατί θα έχω φιλοξενήσει και τις δύο αντίθετες απόψεις.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποστήριξη, αβάντα, ενδυνάμωση των νεοναζιστικών απόψεων και συμπεριφορών, από αυτό τον εξωραϊσμό και τη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και το πλασάρισμα της ως δήθεν διαφορετικών απόψεων στο πλαίσιο της Δημοκρατίας. Το χειρότερο είναι ότι αυτό το κάνουν και δημοσιογράφοι, οι οποίοι είναι αρκετά ανόητοι, κυνικοί και αδίστακτοι, ώστε να μην καταλαβαίνουν τι κάνουν, ενώ για τον εαυτό τους, έχουν τη γνώμη ότι είναι δημοκρατικοί πολίτες και δημοσιογράφοι που τηρούν τη δεοντολογία. Σε αυτή  την κατηγορία, βάζω χωρίς να είναι ίδιοι και τον Τράγκα και τον Μπογδάνο και τον Αναστασιάδη και τον Σπίνο και άλλους που είναι φίλοι μου και γι αυτό παραλείπω τα ονόματά τους γιατί είναι διευθυντές ειδήσεων ή παρουσιαστές ειδήσεων, οι οποίοι για λίγη τηλεθέαση δεν διστάζουν να περάσουν τις κόκκινες γραμμές της Δημοκρατίας και να γίνουν αθέλητα τις περισσότερες φορές, διαφημιστές του νεοναζισμού της Χρυσής Αυγής.

Δεν είναι το ίδιο. Μια συνέντευξη μπορεί να πάρει ένας δημοσιογράφος από έναν δολοφόνο. Αλλά όχι για να εξωραΐσει τον δολοφόνο και να κάνει συμπαθητική τη δολοφονία. Ούτε φέρνεις στο στούντιο τον θύτη και το θύμα και κρατάς ίσες αποστάσεις με την ελπίδα ότι θα σφαγούν φραστικά μπροστά στις κάμερες για να κάνεις τηλεθέαση. Κάθε ένας που το κάνει αυτό, μια φορά πρέπει όλοι αμέσως να τον καταδικάσουμε και το μέσο ενημέρωσης να υποχρεωθεί αν τον απολύσει αμέσως. Το μέσο ενημέρωσης που το κάνει αυτό, πρέπει να χάνει αμέσως τη δημόσια συχνότητα που χρησιμοποιεί και κάθε εφημερίδα να διώκεται και ποινικά, αλλά κυρίως να καταδικάζεται πολιτικά και ηθικά από όλη την κοινωνία. Δεν μπορείς να δημοσιεύεις στημένο ρεπορτάζ με ψευδή στοιχεία, ότι οι χρυσαυγίτες συνοδεύουν γιαγιάδες που φοβούνται να πάνε στο ΑΤΜ να πάρουν τη σύνταξη και να γυρίσουν ασφαλείς στο σπίτι τους, ακόμα και με τη δικαιολογία ότι το κάνεις για να αφυπνίσεις τους δημοκράτες, γιατί διαφημίζεις μια νεοναζιστική οργάνωση. Κι εσύ είσαι αρκετά ανόητος για να μην το καταλαβαίνεις, πρέπει κάποιος να σου το πει.

Το ίδιο καταστρεπτικό για τη Δημοκρατία και το ίδιο ανόητο πολιτικά, είναι να λέει ο πρωθυπουργός ο ίδιος, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ο ίδιος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ ο ίδιος και μερικές δεκάδες άλλοι ανόητοι που δεν καταλαβαίνουν τι λένε, τη θεωρία των δύο άκρων. Όπου το ένα άκρο είναι η Χρυσή Αυγή και το άλλο άκρο η αξιωματική αντιπολίτευση. Πρόκειται περί εγκλήματος που πρέπει και ποινικά να διώκεται, αλλά κυρίως ηθικά και δεοντολογικά είναι εντελώς απαράδεκτο σε μια δημοκρατία. Τα ίδια έλεγε και ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος και ο Ιωαννίδης και η Χρυσή Αυγή. Δεν μπορεί να τα λέει και ο Σαμαράς και ο Δένδιας και ο Βορίδης.

Ανοίξτε ένα βιβλίο και δείτε τις ομιλίες του Μεταξά και του Παπαδόπουλου. Τα ίδια έλεγαν. Η πατρίδα μας κινδυνεύει από τη μια μεριά από τους ερυθρούς πράκτορες του παγκόσμιου κομμουνισμού και (μετά το 1944) από την άλλη από τους νοσταλγούς του Χίτλερ ή του Παπαδόπουλου μετά το 1974 κι εμείς είμαστε η μόνη πατριωτική πολιτική δύναμη που μπορεί χωρίς τύψεις να ψηφίσει ένας Έλληνας. Ο Μεταξάς εφάρμοζε στην Ελλάδα με συμφωνία και εντολή  του Βασιλιά την πολιτική του Χίτλερ και του Μουσολίνι, ασχέτως αν για γεωπολιτικούς λόγους, επειδή ήταν και επιτελικός στρατιωτικός πριν γίνει δικτάτορας πρωθυπουργός με νόμιμο τρόπο, με εντολή του Βασιλιά, ήξερε ότι έπρεπε να πολεμήσει με την Αγγλία.

Οι στυλοβάτες της δικτατορίας του Μεταξά, είναι αυτοί που συνθηκολόγησαν με τον Χίτλερ, ενώ η εντολή του αρχιστράτηγου ήταν άμυνα μέχρι θανάτου, την οποία ακολούθησαν όλοι οι Έλληνες. Αυτοί είναι που αμείφθηκαν από τους Γερμανούς και μετά από τους Ιταλούς και έγιναν οι δοσίλογοι πρωθυπουργοί και υπουργοί για να σώσουν τη χώρα και τους Έλληνες, αφού αν δεν το έκαναν σύμφωνα με την απολογία τους στα δικαστήρια δοσιλόγων, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα για τους Έλληνες και για την Ελλάδα. Είναι η ίδια επιχειρηματολογία των ντόπιων συνεργατών της τρόϊκας και των υπερασπιστών του μνημονίου. Αυτά είναι ιστορία. Γεγονότα. Δεν είναι απόψεις. Για να αναχαιτίσουν τον κομμουνισμό συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και έγιναν δωσίλογοι. Αυτή είναι ιστορία. Δεν είναι απόψεις και εκτιμήσεις.

Αυτοί οι δωσίλογοι, εκτός από τους πρωταίτιους, που τιμωρήθηκαν και πήγαν φυλακή, κυβέρνησαν από το 1944 ως το 1974. Αυτή είναι ιστορία. Δεν είναι απόψεις. Όσο ανιστόρητοι είναι οι 450.000 ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, άλλο τόσο είναι και οι πολιτικοί που λανσάρουν τη θεωρία των δύο άκρων, ασχέτως αν αυτοί είναι τόσο ανόητοι, ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι παίζουν το παιχνίδι της Χρυσής Αυγής. Γιατί η Χρυσή Αυγή επωφελείται και διαφημίζεται όταν το ένα άκρο είναι αυτή και το άλλο η αξιωματική αντιπολίτευση. Εσύ νομίζεις αφελώς και ανοήτως ότι θα ευνοηθείς γιατί θα φαίνεσαι κεντρώος, αν καταγγέλλεις τα δύο άκρα.

Όχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρκετά ανόητος, ώστε να νομίζει ότι ίσως και να ευνοηθεί από αυτή την ολοφάνερα άδικη μεταχείριση που υφίσταται. Νομίζει ότι κάτι θα κερδίσει. Τίποτα δεν θα κερδίσει, αλλά η πατρίδα μας θα χάσει. Νομίζει ότι επειδή σε κάθε πάνελ καλούν έναν εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ και τρείς εκπροσώπους της ντόπιας τρόϊκας, εκείνος θα είναι η κύρια δύναμη της αντιπολίτευσης και θα κλέψει ψήφους από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και από το ΚΚΕ. Λάθος. Τραγικό λάθος. Πρέπει να υπερασπιστεί την ισότιμη και αναλογική εκπροσώπηση όλης της αντιπολίτευσης, αν είναι τρείς από την κυβέρνηση. Δύο με δύο. Ένας με έναν. Όχι τρείς με έναν. Πρόκειται περί νοθείας. Κανείς δεν πρέπει να δέχεται να είναι στο ίδιο τραπέζι, στην ίδια εκπομπή με τη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι το ίδιο με τα άλλα κόμματα. Είναι το ίδιο ηλίθια πραπαγάνδα με αυτό που είπε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης πανάθεμά τον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός συνταγματικού τόξου. Από την άλλη η βλακεία είναι ανίκητη. Ένας βλάκα δεν πρόκειται να τον νικήσεις ποτέ.


Δεν υπάρχουν σχόλια: