Τρίτη, Ιουνίου 04, 2013

Η κυβέρνηση δεν βλέπει την κανονική εικόνα της Ελλάδας και του εαυτού της





Η κυβέρνηση είναι μονόπλευρα προσανατολισμένη στην υπηρέτηση της πολιτικής του μνημονίου κι έτσι δεν αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες που εμφανίζονται για ουσιαστικές πολιτικές διαπραγματεύσεις. Όπως ακριβώς παρέδωσε τα όπλα αμαχητί, η κυβέρνηση Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου και δέχθηκε ότι της σερβίρισαν γιατί δεν είχε σχέδιο, το ίδιο κάνει τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά Στουρνάρα, γιατί έτσι πρέπει να βλέπουμε το οικονομικό επιτελείο, ως ξεχωριστό κόμμα που έχει την εμπιστοσύνη της τρόϊκας. Ο Βενιζέλος έχει επίσης την εμπιστοσύνη της τρόϊκας ως πρώην υπουργός Οικονομικών κι εκείνος σκέφτεται να διατηρήσει αυτή την εύνοια έναντι άλλων πρόθυμων όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος ή ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, να γίνουν τα πουλαίν της.


Οι δανειστές και η τρόϊκα είναι πολύ ευχαριστημένοι από ότι λένε από τη συμμόρφωση της ελληνικής κυβέρνησης στο μνημόνιο και κυρίως είναι ευτυχισμένοι γιατί οι πολίτες δεν αντιδρούν επαναστατικά, αλλά δείχνουν να υπακούν στις κυβερνητικές εντολές, παρά την κοινωνική εξαθλίωση και την ανθρωπιστική κρίση. Αυτό βολεύει την τρόϊκα, και γι αυτό έχει βαλθεί να διαφημίσει την Ελλάδα, γιατί ταυτόχρονα διαφημίζουν τα προγράμματα λιτότητας που επέβαλαν. Αν η Ελλάδα μπορέσει να περάσει έστω και ένα προπαγανδιστικό στόρυ ανάπτυξης ή έστω μια εικόνα φρεναρίσματος της ύφεσης, αυτό ασφαλώς θα χρεωθεί στα υπέρ της πολιτικής λιτότητας και θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση στις
Άλλες χώρες της Ευρώπης και θα δικαιώσει την επιμονή της Μέρκελ, του Σόϊμπλε και της Γερμανίας γενικώς με τους δορυφόρους της.

Ενώ αντιθέτως αν όλη η Ευρώπη πεισθεί ότι εκτός από λάθος σχεδιασμό το πρόγραμμα του μνημονίου δεν μπορεί ούτε να εφαρμοστεί ως καταταναγκασμός, πόσο μάλλον ως δημοκρατική επιλογή νόμιμης κυβέρνησης, τότε καμία άλλη χώρα δεν θα είναι πρόθυμη να εφαρμόσει κάτι ανάλογο, γιατί και οι ελίτ έχουν ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Αυτός ο «ηθικός κίνδυνος», να στραπατσαριστούν περισσότερο από όσο έχει γίνει ως τώρα οι πολιτικές λιτότητας, και κυρίως να αποδειχθεί ότι σε τελική ανάλυση παρά τον πόνο και την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων που επέφεραν, δεν οδηγούν σε ανάπτυξη των χωρών που τις εφαρμόζουν, είναι ένα σοβαρό χαρτί για πολιτική διαπραγμάτευση με σκοπό τη χαλάρωση της λιτότητας και της εφαρμογής αναπτυξιακών επενδυτικών προγραμμάτων, τα οποία βρίσκονται στον αντίποδα της λιτότητας. Η κυβέρνηση δείχνει να μην το αντιλαμβάνεται αυτό και πάντως δεν το χρησιμοποιεί για να πετύχει κάτι καλύτερο.

Αντίθετα εγκλωβίζεται σε συζητήσεις με την τρόϊκα σε υπηρεσιακό επίπεδο, αλλά οι υπάλληλοι δεν έχουν την εξουσιοδότηση να αλλάξουν το πρόγραμμα το οποίο διαμορφώθηκε στην κορυφή. Το καρότο που τους έχει πετάξει η Γερμανία είναι το νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους το οποίο κατέχει η ΕΚΤ και ο μηχανισμός σταθερότητας, ενώ στην πραγματικότητα η Γερμανία απλώς καθυστερεί για να περάσουν οι γερμανικές εκλογές και στη συνέχεια να στυλώσει τα πόδια και να αρνηθεί οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, με αναπτυξιακό σκοπό. Η Γερμανία δεν θέλει να πληρώσει η ίδια κανένα ποσό, αφού έχει καταφέρει ως τώρα να βάλει την Ελλάδα να πληρώνει για τα δικά της οφέλη. Για τις γερμανικές τράπεζες που είχαν δώσει δάνεια στην Ελλάδα, δεν πλήρωσε η Γερμανία αλλά η Ελλάδα με τη μεσολάβηση της ΕΚΤ η οποία αγόρασε αυτά τα ομόλογα και εξοφλείται στο 100% της αξίας τους. Επιπλέρον ωφελείται από τα χαμηλά επιτόκια που απολαμβάνει γιατί τα χρήματα έφυγαν από το Νότο και πήγαν στο Βορρά και τρίτον επωφελείται από το φθηνότερο ευρώ, το οποίο προκύπτει από τον Νότο για τις εξαγωγές του Βορρά, χωρίς να αναλαμβάνει να πληρώσει το αντίδωρο.

Έτσι η κυβέρνηση, αντί να επωφελείται για να διαπραγματευθεί σε πολιτικό επίπεδο, τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί προς όφελός της η Γερμανία και τονίζει ότι η Ελλάδα πάει καλά, ενώ αντιμετωπίζει τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση από το 1940-1944, κάνει το καλό παιδί όπως το έκαναν άλλοτε και οι κατοχικές κυβερνήσεις με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Η εναλλακτική λύση είναι φυσικά στη δημοκρατία, δηλαδή στο να είναι αποδεκτό το σχέδιο από τους πολίτες γιατί χωρίς συναίνεση δεν πρόκειται τίποτα να αποδώσει. Δίνει μάχες οπισθοφυλακών για τον ΦΠΑ στην εστίαση, ένα ολοφάνερα αποτυχημένο μέτρο, το οποίο όμως είναι απλώς μια λεπτομέρεια της γενικής υπερφορολόγησης του πληθυσμού, των εισοδημάτων και της εργασίας. Όσο λάθος είναι η αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, είναι λάθος γενικώς η αύξηση του ΦΠΑ και των άλλων έμμεσων φόρων, από όπου αντλεί έσοδα η κυβέρνηση για να συντηρήσει το πελατειακό κράτος.



Δεν υπάρχουν σχόλια: