Τρίτη, Μαΐου 28, 2013

Η λάθος διάγνωση, φέρνει την ύφεση






Οι εκθέσεις που εκδίδει κάθε τόσο το ΔΝΤ, όπως και άλλοι συστημικοί οργανισμοί με προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομία, είναι αισιόδοξοι. Προβλέπουν ανάπτυξη για την παγκόσμια οικονομία. Αυτό εν μέρει συμβαίνει γιατί είναι μια αυτό - επιβεβαιωνόμενη προφητεία, αλλά και εν μέρει γιατί στηρίζεται σε λάθος υποθέσεις, σε υποτίμηση των δεδομένων και κυρίως σε λάθος διάγνωση για την κρίση στην ευρωζώνη, όπου παράγεται ένα σημαντικό μέρος του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Το 2010 το ΔΝΤ πρόβλεπε μακροπρόθεσμα ανάπτυξη 4,5% ποσοστό μεγαλύτερο από την επταετία 2000-2007, δηλαδή πριν την κρίση. Αυτό οφειλόταν στην υποτίμηση της κρίσης στο ευρώ και γιατί υπέθετε ότι η κρίση θα είχε ξεπεραστεί γρήγορα. Η υπόθεση αυτή δεν επαληθεύτηκε. Στην τελευταία έκθεση WEO world economic outlook  η πρόβλεψη αυτή έχει μειωθεί στο 3,3% αλλά εξακολουθεί να υπάρχει η λάθος διάγνωση.


Η πρόβλεψη πλέον του ΔΝΤ για ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας στηρίζεται στην ανάπτυξη των αναδυόμενων οικονομιών και όχι στην ευρωζώνη. Αλλά κι αυτό έχει υπερτιμηθεί στο όνομα του να βγεί μια αισιόδοξη πρόβλεψη.

Η ΕΚΤ έχει δηλώσει ότι θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να διατηρηθεί το ευρώ, και αυτό καθησύχασε τις υπεράκτιες χρηματοπιστωτικές αγορές, αλλά πλέον είναι γνωστό ότι η άφθονη ρευστότητα είναι αυτή που κρατάει ζωντανό το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Η ευρωζώνη λειτουργεί με βάση την πεποίθηση ότι όλα τα χρέη πρόκειται να πληρωθούν, αλλά πλέον είναι φανερό ότι πολλά από τα χρέη δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ. Τράπεζες, κράτη και πολιτικοί κρατάνε ο ένας όμηρο τον άλλον, σε έναν φαύλο κύκλο όπου κανένας δεν πρέπει να πέσει γιατί θα παρασύρει τον άλλον. Υπάρχει δηλαδή η πεποίθηση ότι κανείς δεν θα πέσει, γιατί οι άλλοι δεν θα τον αφήσουν να πέσει, αλλά η πολιτική λιτότητας, την οποία εφαρμόζουν όλοι, δυσκολεύει όλο και περισσότερο όλους να σταθούν όρθιοι. Η λιτότητα μειώνει το ΑΕΠ και τα δημόσια έσοδα, χωρίς να μειώνει το δημόσιο χρέος και χωρίς να επουλώνονται οι ισολογισμοί του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή χωρίς να γίνονται πραγματικοί γιατί τώρα είναι εν μέρει εικονικοί και οι πραγματικές ζημιές αποκρύπτονται.

Το υπεράκτειο χρηματοπιστωτικό σύστημα επιτρέπει αυτή τη διαφθορά και την έχει κάνει κανόνα. Όπως ακριβώς κρύβουν τα κέρδη για να μην φορολογηθούν έτσι κρύβουν και τις ζημιές για να μην κάνουν ανακεφαλαιοποίηση και για να μην μειωθεί η αξία των μετοχών τους. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, πρόκειται για απάτη.

  
Η απότομη επιβράδυνση στην ανάπτυξη την οποία βιώνουν οι αναδυόμενες οικονομίες δημιουργεί προβλήματα και φυσικά ρίχνει έξω τις προβλέψεις γιατί το εμπόριο δεν μπορεί να αναπτύσσεται λιγότερο από την παραγωγή. Τότε ασκούνται πιέσεις. Η οικονομία της Ινδίας, από ανάπτυξη 7,7% το 2011, έπεσε το 2012 σε ανάπτυξη 4,5% και το ίδιο συνέβη στην Κίνα και στη Βραζιλία και λίγο πολύ σε όλες τις αναδυόμενες οικονομίες. Το ΔΝΤ προβλέπει ότι η Ινδία αργότερα το 2013 θα αυξήσει την ανάπτυξή της, αλλά αυτό είναι ασαφές και δεν στηρίζεται σε κάποιο επιχείρημα, ούτε και τα ως τώρα στοιχεία δείχνουν κάτι τέτοιο, αντιθέτως δείχνουν ότι το φρενάρισμα στην ανάπτυξη θα συνεχιστεί, ενδεχομένως να πέσει και κάτω από το 4,5%. Στην Κίνα έχουμε αύξηση του πληθωρισμού και προβλήματα στη, κατανομή των πιστώσεων, επομένως η υπόθεση ότι οι αναδυόμενες οικονομίες θα επιστρέψουν στους ρυθμούς ανάπτυξης πριν από το 2007 μοιάζουν να είναι στον αέρα και αποκαλύπτουν ότι οι αισιόδοξες εκθέσεις γίνονται κατά παραγγελία και δεν έχουν καμία αξιοπιστία.

Οι οικονομικές προβλέψεις στηρίζονται στην υπόθεση ότι οι οικονομίες θα αποθεραπευτούν μόνες τους και ότι θα κάνουν ότι πρέπει να ιαθούν. Στην πράξη όμως γίνεται το αντίθετο, δηλαδή η λάθο9ς διάγνωση οδηγεί σε λάθος θεραπείες όπως στην Ευρώπη, και επομένως το πρόβλημα μεγαλώνει εξαιτίας της λάθος πολιτικής λιτότητας που ακολουθείται. Όσο οι λάθος διαγνώσεις οδηγούν σε λάθος πολιτικές, τόσο το πρόβλημα επιδεινώνεται και τόσο απομακρύνεται η ανάκαμψη. Στην Ευρώπη, το πρόβλημα των τραπεζών πρέπει να λυθεί, είτε αλλαγή της βαθμολογίας των εγγυήσεων, είτε με την ανταλλαγή χρεών με μετοχές, πράγμα που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη συγκέντρωση των τραπεζών στα χέρια των δανειστών. Όσο αυτά δεν γίνονται, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να αντιμετωπίσουμε μεγάλη ύφεση με διπλό πάτο.


Δεν υπάρχουν σχόλια: