Βασανίζουν τον κόσμο, σε όλη την Ευρώπη!

Η στρατηγική ολόκληρης της Ευρώπης είναι η εσωτερική υποτίμηση, η κάμψη της αντίστασης των εργαζομένων και των συνδικάτων, στην περικοπή των αποδοχών τους, φέρνοντας την ανεργία στα ύψη. Είναι μια κυνική και απάνθρωπη πολιτική που προκαλεί αηδία, σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο. Βασανίζουν τον κόσμο. 

Το ΔΝΤ δημοσίευσε τη νέα του έκθεση για την παγκόσμια οικονομία, η οποία θεωρείται από τις αγορές η πιο έγκυρη. Όλοι την χρησιμοποιούν ως οδηγό, αν και κάθε χρόνο πέφτει έξω στις προβλέψεις. Το κύρος της προκύπτει από την ισχύ εκείνων που εξυπηρετεί και όχι από την επιστημονική ακρίβεια και επιβεβαίωση των προβλέψεων. Πάντως είναι το ευαγγέλιο των αγορών.

Προβλέπει λοιπόν ότι η Ευρώπη το 2013 θα έχει συνολικά ύφεση 0,2%, ενώ στην προηγούμενη έκθεση πρόβλεπε ότι θα έχει ανάπτυξη 0,2%. Η διαφορά είναι καταφανής, η σκοπιμότητα ολοφάνερη και δεν χρειάζεται σχολιασμό. Αντί ανάπτυξης, προβλέπει ύφεση.

Η κατάσταση όμως στην Ευρώπη, είναι ακόμα χειρότερη, από όσο την περιγράφει το ΔΝΤ, γιατί έχει κάνει όλες τις αισιόδοξες υποθέσεις και κυρίως ότι το ευρώ δεν θα περάσει άλλη μία κρίση. Μια έκθεση της Κομισιόν η οποία κυκλοφόρησε πριν από 10 μέρες, είναι ακόμα πιο ανησυχητική γιατί περιλαμβάνει το θέμα της ανεργίας στην Ευρώπη. Μάλιστα ο κεντρικός τραπεζίτης της Ευρώπης, ο Μάριο Ντράγκι, λέει ότι η κρίση βαδίζει προς το τέλος της, αλλά με την ύφεση και με την ανεργία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Τότε όμως ποια κρίση τελειώνει; Αν η ύφεση και η ανεργία συνεχίζουν να επιδεινώνονται, αλλά και δεν γίνεται απολύτως τίποτα για να ανακοπούν με τη δικαιολογία ότι «δεν γίνεται τίποτα», τότε για ποια  κρίση μιλάμε;

Από τα μέσα του 2012 η ΕΚΤ έκοψε τη ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα, συρρικνώνοντας την προσφορά χρήματος. Το αντίθετο έκαναν οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, γιατί ακριβώς θέλουν να ενισχύσουν την ανάπτυξη και να μειώσουν την ανεργία η οποία στις χώρες τους δεν έχει τις θηριώδεις και απάνθρωπες διαστάσεις που έχει στις χώρες της Ευρώπης και μάλιστα στις ελλειμματικές. Η αμερικανική FED ανακοίνωσε ότι θα κάνει διαρκώς ενέσεις ρευστότητας, μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 6,5% και την ίδια εντολή έδωσε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός στην κρατικοποιημένη κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας. Να ρίχνει νέο χρήμα,μέχρι να μηδενιστεί πρακτικά η ανεργία, χωρίς να ενδιαφέρεταιθ για τα σπρέντ (που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ χαμηλά) ή για κάποιον άλλο δείκτη.

Μόνο η ΕΚΤ δηλώνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την ανεργία η οποία πλησιάζει το 12% συνολικά στην Ευρώπη. Είναι πολιτική επιλογή να λέει ότι «δεν γίνεται τίποτα» και ότι η ανεργία είναι διαρθρωτική. Δεν είναι καθόλου διαρθρωτική. Στην Ιρλανδία σχεδόν δεν υπάρχει εργατικό δίκαιο. Αλλά η ανεργία εκτινάχθηκε από το 4,6% στο 14,6%, ενώ παράλληλα οι ιρλανδοί μεταναστεύουν λόγω της ευκολίας της γλώσσας, στις ΗΠΑ, στη Βρετανία και στην Αυστραλία. Στην Ισπανία το ποσοστό ανεργίας ανέβηκε σε τέσσερα χρόνια από το 7,8% στο 26,6% και στους νέους πάνω από 55% και αυτό έγινε επειδή είναι εύκολο να απολυθεί ένας Ισπανός εργαζόμενος με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Στην Ελλάδα, η ανεργία τριπλασιάστηκε σε τρία χρόνια και ξεπέρασε την Ισπανία με 27% και πάνω από 56% στους νέους, ακριβώς επειδή επί τρία χρόνια καταστρέφεται το εργατικό δίκαιο και γίνονται εύκολες οι απολύσεις  και με μειωμένες ή με μηδενικές αποζημιώσεις. Το 43% των Ισπανών άνεργων έχει συμπληρώσει πάνω από ένα χρόνο στην ανεργία και ένας στους πέντε δεν είχε ποτέ στη ζωή του μια δουλειά.

Στην Ιταλία η ανεργία είναι επίσημα στο 11,1%, αλλά ηέκθεση της Κομισιόν λέει ότι υπάρχει και ένα «κρυφό» 12% που δεν ψάχνει καθόλου για δουλειά γιατί έχει απελπιστεί και δεν αναφέρεται στις επίσημες μετρήσεις, επομένως είναι συνολικά 23%.

Πριν από μία εβδομάδα η Κομισιόν δημοσίευσε και μια μελέτη για την αγορά εργασίας, όπου καταρρίπτονται όλοι οι ισχυρισμοί των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης με πρώτη τη Γερμανία, ότι για την ανεργία φταίει η ακαμψία στην αγορά εργασίας. Όχι λέει η έκθεση. Φταίει το «σόκ ζήτησης», δηλαδή το ότι κανείς δεν θέλει να προσλάβει έναν εργαζόμενο, δηλαδή η ύφεση. Η έκθεση ανατρέπει ορθολογιστικά τα επιχειρήματα των μανδαρίνων της ΕΕ, το οποίο ακολουθούν και οι πουλημένοι πολιτικοί, ότι η «μεταρρύθμιση» στην αγορά εργασίας θα φέρει την ανάκαμψη και θα μειώσει την ανεργία. Το αντίθετο γίνεται, ενώ ταυτόχρονα καταργείται η δημοκρατία, γιατί η δημοκρατία απλώς θα καταργούσε αυτές τις απάνθρωπες πολιτικές που καταδικάζουν τους ανθρώπους σε φτώχεια και εξαθλίωση.

Ακόμα και Γερμανοί επιστήμονες όπως ο Γκούσταβ Χόρν, ένας από τους «πέντε σοφούς» της Γερμανίας και επικεφαλής του Ινστιτούτου ΙΜΚ, ζήτησε τον τερματισμό των βασανιστηρίων της λιτότητας. "Είναι ένας φαύλος κύκλος. Η υπερβολική λιτότητα δεν θα οδηγήσει σε μείωση του χρέους, αλλά το αντίθετο, στην αύξηση του χρέους», είπε. Οι μεσογειακές χώρες και η Ανατολική Ευρώπη, βρίσκονται σε μεγάλη ύφεση, η οποία συνολικά ως μείωση του ΑΕΠ έχει ξεπεράσει την μεγάλη ύφεση του 1930 λόγω της μεγάλης χρονικής διάρκειας της. Ένας μεγάλο μέρος του πληθυσμού στις χώρες της Βαλτικής, στα Βαλκάνια και στη Σλοβακία, αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης, γιατί η ελίτ τις υποχρεώνει να αντέξουν τις θυσίες, για να σώσουν το ευρώ, «πάσει θυσία». Σοβαρές υλικές στερήσεις αντιμετωπίζει το 31% στη Λετονία (που προβάλεται ως πρότυπο από τη Γερμανία) και το 44% στη Βουλγαρία. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων 50 ετών στη Λετονία, στη Λιθουανία και στην Εσθονία, δεν έχουν ελπίδα να βρούν ποτέ δουλειά από τότε που την έχασαν και επομένως έχουν γίνει ανθρώπινα απόβλητα, με τα οποία δεν ασχολείται κανείς. Στη Λετονία ειδικά η επίσημη ανεργία είναι 12,5% αλλά και ένα 7% αρνείται να καταγραφεί ως άνεργο και το 10% του πληθυσμού έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό.

Το χάσμα ανάμεσα στον πλεονασματικό πυρήνα της Ευρώπης και στις ελλειμματικές χώρες μεγαλώνει και οι οικονομίες τους καταστρέφονται, οι βιομηχανίες και γενικά οι επιχειρήσεις κλείνουν γιατί δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό. Οι Ισπανικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις γερμανικές, ακόμα και αν ανήκουν στον ίδιο Γερμανό ιδιοκτήτη, επειδή οι γερμανικές έχουν πρόσβαση σε φτηνή χρηματοδότηση. Οι Ισπανοί πληρώνουν τα διπλά επιτόκια και δεν βρίσκουν δάνεια, επομένως το χάσμα γίνεται διαρθρωτικό, μόνιμο και δεν σχετίζεται με τα φτηνότερα Ισπανικά μεροκάματα.

Όλες οι ελλειμματικές χώρες της Ευρώπης, από τη Γαλλία και τις Κάτω χώρες, ως την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, πρέπει να δανείζονται με αρνητικά επιτόκια για να διατηρηθούν στη ζωή, και να μην χρεοκοπήσουν. Κι επειδή αρνητικά επιτόκια δεν υπάρχουν, η μόνη λύση, είναι η ποσοτική χαλάρωση την οποία δεν δίνει η ΕΚΤ, γιατί είναι ένας έμμεσος τρόπος για αρνητικά επιτόκια.

Πριν από ένα χρόνο, ο Σόϊμπλε ήθελε να διώξει την Ελλάδα από το ευρώ, για να αποδείξει ότι το ευρώ ήταν υγιές και η Ελλάδα άρρωστη. Χρειάστηκε τον Ιούλιο του 2012 να κινδυνεύσει με κατάρρευση το ισπανικό τραπεζικό σύστημα για να ταρακουνηθούν και να καταλάβουν ότι δεν φταίει η Ελλάδα. Χρειάστηκε να ταρακουνηθεί ο Μόντι και ο Ραχόϊ και να απειλήσουν ότι θα ασκήσουν το δικαίωμα ψήφου που έχουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, για να αναγκαστεί ο Ντράγκι να δηλώσει ότι θα αγοράζει χωρίς όριο ισπανικά και ιταλικά ομόλογα για να μην καταρρεύσει το σύστημα.

Αυτό δεν έχει γενικευτεί σε όλες τις χώρες ακόμη, αλλά πρόκειται για μια δημοσιονομική ένωση χωρίς δημοκρατικό έλεγχο και δεν μπορεί να πάει μακριά. Επιτρέπει στην Μέρκελ να κοροϊδεύει τους Γερμανούς πολίτες και να μην τους λέει καθαρά ότι το ευρωπαϊκό χρέος έχει αμοιβαιοποιηθεί. Αυτό είναι απαραίτητο για να σωθεί το ευρώ, το οποίο συμφέρει κυρίως τη Γερμανία, αλλά είναι ανήθικο να λές ψέματα στους πολίτες, ότι δεν θα πληρώσουν εκείνοι. Πάντως τα ομόλογα Ισπανίας και Ιταλίας τα οποία αγοράζει η ΕΚΤ δεν πρόκειται ποτέ να τα πληρώσουν οι Ισπανοί και οι Ιταλοί. Τα ελληνικά ομόλογα συνεχίζουν να πληρώνονται με νέα δάνεια που δίνουν διαρκώς στην Ελλάδα για να πληρωθούν οι ίδιοι οι πιστωτές. Κι αυτά δεν πρόκειται ποτέ να τα πληρώσουν οι Έλληνες. Ο μόνος κίνδυνος είναι να λεηλατήσουν τη χώρα με τους εκβιασμούς, αλλά πάντως δεν μπορούν να πληρωθούν.

Η στρατηγική ολόκληρης της Ευρώπης είναι η εσωτερική υποτίμηση, η κάμψη της αντίστασης των εργαζομένων και των συνδικάτων, στην περικοπή των αποδοχών τους, φέρνοντας την ανεργία στα ύψη. Είναι μια κυνική και απάνθρωπη πολιτική που προκαλεί αηδία, σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο. Βασανίζουν τον κόσμο.