Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2012

Είναι ανήθικο να συνεχίζουμε να πληρώνουμε



 Μά θα πεί κάποιος εδώ και χρόνια λένε όλοι ότι οι Γερμανοί διαφωνούν με το να κόβει χρήμα η κεντρική τράπεζα της Ευρώπης! Τώρα πως το επέτρεψαν και μάλιστα την ίδια μέρα που ο Ντράγκι ανακοίνωσε αυτή την απόφαση, τον βράβευσε ο Σόϊμπλε και οι Γερμανοί με βραβείο για τις προσπάθειες που καταβάλει για να σώσει την Ευρώπη; Μα αν θυμόσαστε και τον Γιώργο Παπανδρέου τον  είχαν βραβεύσει με το ανάλογο βραβείο, για τις προσπάθειές του να σώσει την Ελλάδα και την Ευρώπη, την ίδια μέρα που υπόγραψε το μνημόνιο. Και ο Ντράγκι επίσης πήρε τα συγχαρητήρια της Μέρκελ την ίδια μέρα που πήρε την απόφαση με την οποία θεωρητικά η Γερμανία διαφωνεί. Τι γίνεται; Υπάρχει εξήγηση; Φυσικά…


Η πολιτική συζήτηση επί των θεμάτων επικαιρότητας, είναι από κάποιο σημείο και πέρα άχαρη και χωρίς ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα η συζήτηση για τα 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ δημοσιονομικής προσαρμογής και τα πιθανά ισοδύναμα.  Κι αυτό γιατί το πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν οδηγεί παρά στη χρεοκοπία της χώρας, στη στάση πληρωμών και στο εξωτερικό, γιατί στο εσωτερικό έχει ήδη συντελεστεί εν μέρει.  Η υπερχρέωση όλων των ευρωπαϊκών κρατών είναι δεδομένη κι αυτό είναι παράλογο, γιατί τα κράτη εμφανίζονται να είναι χρεωμένα στις τράπεζες, οι οποίες επίσης είναι χρεοκοπημένες. Δεν είναι απλώς παράλογο, αλλά παράδοξο σύμφωνα με την επίσημη θεωρία που νομιμοποιεί τη δράση των τραπεζών, δηλαδή μια χρεοκοπία της πεποίθησης και του ορισμού των τραπεζών. Πραγματικά το τραπεζικό σύστημα, είναι στην πραγματικότητα,  μια πεποίθηση και  ένας ορισμός ο οποίος έχει δοθεί εδώ και περίπου 300 χρόνια και όχι για αντικειμενικά δεδομένα και περιγραφή υλικών πραγμάτων. Περισσότερο δηλαδή μοιάζει με μια ομολογία πίστεως όπως στις θρησκείες και στη φιλοσοφική συζήτηση, πρόκειται για μια διήγηση όπως και στα μυθιστορήματα, η οποία μοιάζει λογική και αληθοφανής και επομένως κερδίζει τον αναγνώστη ως το τέλος, αν και γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια φανταστική διήγηση.

Τα χρήματα και οι καταθέσεις γενικά υπάρχουν μόνον και μόνον γιατί πιστεύουμε ότι υπάρχουν ενώ δεν υπάρχουν στ αλήθεια και δεν αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένα υλικά πράγματα. Κι αυτό γιατί στηρίζονται σε δάνεια. Τα δάνεια τα δίνουν τράπεζες για τις οποίες κάνουμε την υπόθεση ότι έχουν αυτά τα χρήματα, αυτά τα κεφάλαια, αυτόν τον πλούτο, ενώ στην πραγματικότητα δεν τον έχουν. Επειδή όμως εμείς πιστεύουμε ότι τον έχουν, αυτή η πίστη μας δημιουργεί την πεποίθηση και αυτή την εικονική πραγματικότητα, που δεν διαφέρει από ένα μυθιστόρημα του Θέμελη ή του Μαρή, του Καζαντζάκη ή του Λουντέμη, του Σαίξπηρ ή του Θερβάντες.

Αυτή τη στιγμή συζητάμε την δήθεν τρομερή και φοβερή απόφαση της ΕΚΤ και του διοικητή του γενναίου διοικητή της Μάριο Ντράγκι, να αγοράζει χωρίς πλαφόν, ομόλογα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Κάνουμε την υπόθεση ότι η ΕΚΤ έχει αυτά τα χρήματα και γι αυτό μπορεί να αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά όλα αυτά τα ομόλογα, που σε πρώτη φάση θα είναι ύψους 500 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά σύντομα μπορούν να φτάσουν σε διπλάσιο ύψος. Μά το μετοχικό κεφάλαιο της ΕΚΤ είναι μόλις 10 δισεκατομμύρια ευρώ… πώς μπορεί να αγοράσει 50 φορές περισσότερα ομόλογα; Και ήδη έχει αγοράσει τουλάχιστον 5 φορές περισσότερα από τα κεφάλαιά της ομόλογα των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου όπως η Ελλάδα;
Είναι αυταπόδεικτο ότι η ΕΚΤ δεν έχει χρήματα και δεν αγοράζει με χρήματα αυτά τα ομόλογα. Αλλά και οι ιδιωτικές τράπεζες, από τις οποίες θα αγοράζει στη δευτερογενή αγορά αυτά τα ομόλογα η ΕΚΤ δεν είχαν στην κατοχή τους αντίστοιχα χρήματα, όταν αγόρασαν αυτά  τα ομόλογα από τις κυβερνήσεις. Και φυσικά οι κυβερνήσεις δεν είχαν αυτά τα χρήματα γι αυτό και τα δανείστηκαν από τις τράπεζες, αλλιώς δεν θα τα δανείζονταν. Απλώς υποσχέθηκαν ότι θα πληρώσουν αυτά τα χρήματα στο μέλλον, τα οποία θα εισπράξουν μέσω της φορολογίας από τους φορολογούμενους. Και επειδή η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, γι αυτό και τα επιτόκια είναι υψηλά, γιατί οι τράπεζες αμφιβάλουν ότι μπορούν να πληρώσουν δηλαδή να εισπράξουν αυτά τα χρήματα. Αναλαμβάνουν ρίσκο και αυτό το ρίσκο τιμολογούν με τα αυξημένα επιτόκια.

Πάντως οι μόνοι που έχουν μια αξιοπιστία ότι μπορούν να πληρώσουν φόρους είναι οι φορολογούμενοι, με την προϋπόθεση ότι δεν θα είναι άνεργοι και φτωχοί, δηλαδή ότι η οικονομία δεν θα είναι σε ύφεση. Αλλά ότι θα υπάρχει ανάπτυξη και μάλιστα μεγαλύτερη από τα επιτόκια, ώστε να μπορούν να ξοφλάνε τις δόσεις τους. Αλλιώς δεν γίνεται.

Με τη σειρά του το κράτος, λόγω της βίας την οποία μπορεί να μεταχειριστεί νομίμως, εγγυάται ότι μπορεί να εισπράξει αυτούς τους φόρους και επομένως να πληρώσει τις δόσεις. Είναι δηλαδή η πολιτική εξουσία που έχει το κράτος και σε μια δημοκρατία η πηγή κάθε εξουσίας είναι ο λαός, δηλαδή οι πολίτες δηλαδή οι φορολογούμενοι. Κανένα δημοκρατικό κράτος δηλαδή δεν μπορεί να πάει κόντρα στους πολίτες στη θέλησή τους και στη λαϊκή εντολή των πολιτών,  γιατί τότε παύει να είναι δημοκρατία και δεν έχει κανένα δικαίωμα να αποσπά με τη βία φόρους από τους πολίτες. Αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο δηλαδή είναι που νομιμοποιεί ή δεν νομιμοποιεί μια κυβέρνηση και μια Βουλή, να επιβάλει και να εισπράττει φόρους για να πληρώσει τις τράπεζες. Αν δεν παρέχει τις υπηρεσίες που έχει υποσχεθεί, ασφάλεια, ανεξαρτησία, ελευθερίες, δικαιοσύνη, παιδεία, υγεία, πρόνοια, κοινωνική ασφάλιση, εθνική άμυνα, εξωτερική πολιτική που να εξυπηρετεί αυτά τα συμφέροντα και δικαιώματα, τότε δεν έχει νομιμοποίηση.
Οι ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες, δεν έχουν χρήματα των μετόχων τους για να δίνουν δάνεια είτε στους ιδιώτες είτε στα κράτη. Έχουν λάβει όμως από το κράτος την άδεια να δανείζουν χρήματα των καταθετών τους, διατηρώντας κάποια ασφαλή αποθεματικά. Θεωρητικά αν έχουν 3 ευρώ στο ταμείο τους, μπορούν να δανείζουν 100 ευρώ. Τα 97 ευρώ δεν υπάρχουν. Απλώς έχουμε την πεποίθηση ότι υπάρχουν γιατί το κράτος εγγυάται ότι υπάρχουν. Όχι η τράπεζα. Είτε είναι χαρτονόμισμα είτε είναι λογαριασμός σε έναν υπολογιστή, αυτή η πεποίθηση ότι έχει αντίκρυσμα σε πραγματικό πλούτο, το κάνει να έχει κάποια αξία. (Από την άποψη αυτή είτε έχουμε κατάθεση στην τράπεζα, είτε έχουμε αποσύρει χρήματα και τα έχουμε σε χαρτονομίσματα στο σπίτι μας είναι ένα και το αυτό)

Αυτό το χρήμα που δημιουργείται από το μηδέν, από τις ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες, με τη μορφή δανείων, είναι υπεύθυνο και για τον πληθωρισμό και για τις φούσκες και για την παγκόσμια φούσκα της οικονομίας. Επομένως η ΕΚΤ θα αγοράσει τη φούσκα, τον αέρα κοπανιστό που έχουν δανείσει οι εμπορικές τράπεζες στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με υψηλά επιτόκια. Και ο αέρας κοπανιστός δεν έχει καμία αξία γιατί είναι αέρας κοπανιστός. Γι αυτό και η ΕΚΤ δεν θα ξοδέψει ούτε ένα ευρώ από το μετοχικό της κεφάλαιο για να αγοράσει 500 δισεκατομμύρια ευρωπαϊκού χρέους. Γιατί γνωρίζει ότι αγοράζει αέρα κοπανιστό με επιτόκιο 3 ή 4 ή 5 ή 6%.  Το κάνει γιατί αν δεν το κάνει το σύστημα δηλαδή η πεποίθηση θα καταρρεύσει. Το μυθιστόρημα θα καταρρεύσει. Στην πραγματικότητα κόβει χρήμα από το μηδέν.

Μά θα πεί κάποιος εδώ και χρόνια λένε όλοι ότι οι Γερμανοί διαφωνούν με το να κόβει χρήμα η κεντρική τράπεζα της Ευρώπης! Τώρα πως το επέτρεψαν και μάλιστα την ίδια μέρα που ο Ντράγκι ανακοίνωσε αυτή την απόφαση, τον βράβευσε ο Σόϊμπλε και οι Γερμανοί με βραβείο για τις προσπάθειες που καταβάλει για να σώσει την Ευρώπη; Μα αν θυμόσαστε και τον Γιώργο Παπανδρέου τον  είχαν βραβεύσει με το ανάλογο βραβείο, για τις προσπάθειές του να σώσει την Ελλάδα και την Ευρώπη, την ίδια μέρα που υπόγραψε το μνημόνιο. Και ο Ντράγκι επίσης πήρε τα συγχαρητήρια της Μέρκελ την ίδια μέρα που πήρε την απόφαση με την οποία θεωρητικά η Γερμανία διαφωνεί. Τι γίνεται; Υπάρχει εξήγηση; Φυσικά…

Κανείς δεν τρελάθηκε. Απλώς έχουν άλλο σχέδιο από αυτό που λένε. Το ευρωσύστημα, στηρίζεται σε έναν κανόνα πληρωμών από χώρα σε χώρα της ευρωζώνης μέσω της ΕΚΤ. Κι επειδή από το 2000 μέχρι σήμερα η μοναδική οικονομία που ήταν πλεονασματική ήταν η Γερμανία, η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας έχει απαιτήσεις μέσω του λογαριασμού target II ύψους 700 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αντίστοιχες απαιτήσεις έχει η ΕΚΤ από τις κεντρικές τράπεζες των άλλων χωρών μελών της ευρωζώνης. Σε τελική ανάλυση όλες τις απαιτήσεις τις έχει η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας από τις άλλες κεντρικές τράπεζες των άλλων χωρών της ευρωζώνης και η ΕΚΤ είναι ένας απλός μεσολαβητής.
Τα 105 δισεκατομμύρια ευρώ από αυτά τα 700 τα χρωστάει η Τράπεζα της Ελλάδος. Περισσότερα από την Ελλάδα χρωστάει η Ισπανία και η Ιταλία. Για να πάρει πίσω τα λεφτά της η Μπούντεσμπανκ, πρέπει να πουληθούν αντίστοιχης αξίας περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων σε Γερμανούς, ώστε να γίνουν αντίστροφες εγγραφές και αυτό το ποσό να μηδενιστεί. Αν δηλαδή Το ελληνικό δημόσιο πουλήσει το ελληνικό αντί 1 δισεκατομμυρίου ευρώ σε έναν Γερμανό, αυτός ο Γερμανός θα δώσει εντολή π.χ. στην Ντόϋτσε Μπάνκ να πληρώσει αυτό το ποσό, η Ντόϋτσε Μπάνκ θα στείλει την εντολή στην Μπούντεσμπανκ,  εκείνη στην ΕΚΤ, εκείνη στην τράπεζα της Ελλάδος κι εκείνη π.χ. στην Εθνική τράπεζα, για να καταλήξουν τα χρήματα στον πωλητή. Κι έτσι από 105 δις η απαίτηση του λογαριασμού target II θα μειωθεί στα 104 δις ευρώ.

Αυτός είναι ο λόγος που η Μέρκελ συμφώνησε και ο Σόϊμπλε βράβευσε τον Ντράγκι όταν ανακοίνωσε την απόφασή του να αγοράζει η ΕΚΤ ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά. Για να υποχρεώσει όλες τις χώρες της ευρωζώνης να κάνουν τέτοιες μεταβιβάσεις πραγματικού πλούτου προς τη Γερμανία. Γιατί αλλιώτικα, αν δηλαδή διαλυθεί η ευρωζώνη σήμερα, η Γερμανία θα χάσει αυτά τα 700 δισεκατομμύρια ευρώ που έχει τώρα ως λογιστική και εικονική απαίτηση, γιατί είναι αέρας κοπανιστός. Γι αυτό και βιάζεται, δηλαδή λέει ότι θέλω σε 2-3 χρόνια να έχω εισπράξει αυτά τα ποσά, γι αυτό και ο Ντράγκι αγοράζει μόνον βραχυπρόθεσμα ομόλογα και μόνον αν έχουν εκδοθεί από χώρες που θα έχουν υπογράψει μνημόνια δηλαδή αν έχουν υποχρεωθεί να ξεπουλήσουν παρά τη θέλησή τους τον πραγματικό πλούτο τους. Κανένα μυστήριο.

Είναι επομένως λάθος να καθόμαστε να συζητάμε και να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το αν είναι σωστό να λάβουμε αυτά τα μέτρα λιτότητας 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ και αν αντί να κόψουμε τις συντάξεις θα μπορούσαμε να βρούμε άλλα ισοδύναμα. Αυτή η συζήτηση και αυτός ο εμφύλιος πόλεμος βολεύει μόνον την κα Μέρκελ η οποία όπως είδατε απέκτησε ευαισθησίες και λέει ότι δεν πρέπει να κόψετε από τους συνταξιούχους γιατί ματώνει η καρδιά της όταν το σκέφτεται. Πρέπει να κόψετε από εκείνους που έχουν δηλαδή και από τον συνταξιούχο αν έχει ένα σπίτι. Να αναγκαστεί να το πουλήσει να το αγοράσει ένας Γερμανός και να μειωθούν οι απαιτήσεις της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας. Να φορολογήσετε  έναν ιδιοκτήτη καταθέσεων έστω κι αν είναι συνταξιούχος βέβαια, ή έναν ιδιοκτήτη έπαυλης αυθαίρετης στο δάσος, ώστε να αναγκαστεί αντί να φοροδιαφεύγει να την πουλήσει σε έναν Γερμανό. Το ίδιο και με τη δημόσια περιουσία… πουλήστε την σε έναν Γερμανό για να γυρίσει ο πλούτος στη Γερμανία αντί να λιμνάζει αφορολόγητος στην Ελλάδα. Είναι απαράδεκτο να έχει ένας Έλληνας κοντός δικηγόρος ολόκληρη θαλαμηγό και να την έχει δηλωμένη ως επαγγελματικό σκάφος για να μην πληρώνει φόρο και να μην εισπράττω εγώ τη δόση μου. Να την πουλήσει ο κοντός δικηγόρος τη θαλαμηγό, να πληρώσει φόρους να τους πάρω εγώ που τώρα έχω αέρα κοπανιστό και με τη βοήθεια της κυβέρνησή σας θα τον κάνω πραγματικό υλικό πλούτο.

Αυτή τη στιγμή δηλαδή στην Ελλάδα, αν υπήρχε μια ισχυρή μαφία, μια ισχυρή εγκληματική οργάνωση, όπως υπήρχε στη Ρωσία όταν κατέρρευσε, θα έπαιζε πατριωτικό ρόλο υπεράσπισης της πατρίδας.  Το 1992 τι έγινε στη Ρωσία του Γιέλτσιν; Μαζεύτηκαν όλοι οι κεφαλαιούχοι της Δύσης και έναντι πινακίου φακής αγόραζαν τεράστιες κρατικές επιχειρήσεις, πετρέλαια, ορυχεία, τράπεζες, όλο τον υπαρκτό πλούτο. Εκεί παρενέβη η ρωσική Μαφία, η οποία έπιανε τον κάθε επίδοξο ξένο δήθεν επενδυτή  που ήθελε να λεηλατήσει την δημόσια περιουσία της σοβιετικής  Ένωσης και τον απειλούσε με θάνατο αν δεν έφευγε κι αν δεν παρέδιδε την περιουσία που είχε αγοράσει σε δικό της άνθρωπο. Κι έτσι έπαιξε πατριωτικό ρόλο, διώχνοντας τους ξένους  και αφήνοντας μόνον του Ρώσους ολιγάρχες όπως μάθαμε να τους λέμε εκ των υστέρων.

Στην Ελλάδα λοιπόν ακόμα και ο κοντός δικηγόρος που φοροδιαφεύγει, θα μπορούσε να παίξει πατριωτικό ρόλο, αν αρνιόταν να συμμορφωθεί και αν απαιτούσε επιτυχώς να μην κατευθύνονται στο εξωτερικό οι φόροι του ελληνικού λαού, ή το αντίτιμο από την πώληση περιουσιών του δημοσίου και των ιδιωτών, όπως προβλέπει το μνημόνιο. Αυτή είναι η σωστή συζήτηση. Είτε πρόκειται για επίδομα άνεργου ή ανάπηρου, είτε για μισθό δημόσιου ή ιδιωτικού υπαλλήλου, ή για σύνταξη ή για πώληση του ΟΠΑΠ του ΤΤ ή του Ελληνικού, το ποσό αυτό δεν πρέπει να πάει στο εξωτερικό για την πληρωμή της φούσκας του χρέους. Αυτό είναι το ανήθικο και το κύριο και όχι να τσακωνόμαστε μεταξύ μας δικαστικοί και πανεπιστημιακοί, αστυνομικοί και στρατιωτικοί, για το αν πρέπει το δικό τους μισθολόγιο να μείνει ανέπαφο. Ανήθικο είναι να πουληθεί η πιο υγιής ελληνική τράπεζα το ΤΤ και πολύ περισσότερο να πουληθεί σε άλλη λιγότερο υγιή ή περισσότερο εκτεθειμένη τράπεζα είτε της Ελλάδας είτε του εξωτερικού. Το ηθικό και τίμιο, είναι να ανακεφαλαιοποηθεί το ΤΤ και να διαγραφούν όλα τα δάνεια  πελατών του τα οποία δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με όλες τις άλλες ιδιωτικές τράπεζες. Διαγράφοντας το ιδιωτικό  χρέος κατά το ίδιο ποσοστό με το δημόσιο χρέος, δηλαδή 53,5%, θα ανασάνουν οι Έλληνες και θα μπορέσουν να πληρώσουν τις υπόλοιπες δόσεις. Η τράπεζα θα επαναλάβει τις χρηματοδοτήσεις της και στο τέλος το κράτος θα εισπράξει τα χρήματα που έδωσε με δάνειο για ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή δεν θα επιβαρύνει με φορολογία τους πολίτες.
Το σχέδιο των Γερμανών είναι το αντίστροφο. Να μας φορολογούν οι γερμανικές τράπεζες και ο ελληνικός δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος να κατευθύνεται τα επόμενα 50 χρόνια στη Γερμανία. Όλοι οι υπόλοιποι είναι ενδιάμεσοι που παίζουν το παιχνίδι τους έναντι αμοιβής, γιατί χωρίς ντόπιους συνεργάτες θα στοίχιζε πολύ περισσότερο στη Γερμανία, να στείλει Γερμανούς εφοριακούς και αστυνομικούς να κάνουν την ίδια δουλειά ως στρατός κατοχής.

Ακόμα κι αν έκανε την ίδια δουλειά ως αποικία δηλαδή για τα επόμενα 50 χρόνια, θα της κόστιζε πολύ περισσότερο, να χρηματοδοτήσει όλες αυτές τις υποδομές, από την αρχή για να μας απομυζά και να πάρει τα λεφτά της όπως ισχυρίζεται. Γι αυτό και δεν θέλει να χρεοκοπήσουμε εντός του ευρώ. Θα της κόστιζε πολύ περισσότερα. Κι εμείς συνεργαζόμαστε για να το πετύχει με το μικρότερο κόστος.





Δεν υπάρχουν σχόλια: